1. ชอบข่ ม ขู่ หรือ ทำให้กลั ว
ก็เพราะน้องๆมักจะกลั วเสียงดุจากพ่อแม่ตัวเองอยู่แล้ว
เพราะพวกเขายังเข้าใจในเรื่องราวต่าง ๆ ได้ไม่ดีทั้งหมด
การเรียนรู้ครั้งแรกหรือการทำผิดพลาดของเขา อาจทำ
ให้ลูกเกิดความไม่กล้าในครั้งต่อ ๆ ไปได้ หากพ่อแม่นั้น
ใช้วิธีการขู่เพื่อมาเป็นข้อห้าม หรือหลอกเพื่อไม่ให้ลูก
ทำสิ่งต่าง ๆ เช่น ถ้าซนมาก ๆ เดี๋ยวตุ๊กแกจะกินตั บ นะ
การขู่ลูกเช่นนี้ หากคุณทำมันบ่อย ๆ เขาจะซึบซับและ
จะกลายเป็นการกลัวฝังใจ กลั วแม้กระทั่งสิ่งเล็กๆน้อยๆ
ทำให้กลายเป็นคนขี้กลั ว ซึ่งความกลัวเหล่านี้ก็จะเป็น
สาเหตุให้เด็ กเก็บไปฝัน และนอนผ ว าตอนกลางคืนได้
ถือเป็นการ บั่ น ท อ น สุ ข ภ า พ ของเด็กอย่ างมาก
2. ชอบบอกว่า ไม่รักแล้วนะ
เชื่อว่าไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่รักลูกตัวเองหรอก แต่คุณ
ก็ไม่ควรนำความรักมาใช้เป็นเงื่อนไขเพื่อเป็นข้อต่อรอง
กับลูก ซึ่งการพูดว่าไม่รักบ่อย ๆ นั้น เป็นการ บั่ น ท อ น
ความมั่นคงทางอารมณ์ และจิตใจของลูกได้อย่ างมาก
วิธีนี้อาจทำให้เด็ กรู้สึกคิดจริงจังก็ได้ว่า พ่อแม่นั้นไม่รัก
ตนจริง ๆ และรู้สึกเ จ็ บ ป ว ด มากที่สุด และเขาอาจจะ
ไม่ทำตามในสิ่งที่พ่อแม่บอกแล้ว เพราะคิดว่าทำไปก็คง
ไม่มีประโยชน์อะไร ทางที่ดีนั้น หากคุณจะตำหนิลูกที่มี
พฤติก รรมที่ไม่เหมาะสม ควรว่ากล่าวเขาด้วยการใช้เหตุ
ผลขะดีกว่านะ
3. ชอบเปรียบเทียบลูกกับคนอื่น
เพราะการเปรียบเทียบนั้นจะเป็นการสร้างความรู้สึกด้อย
ให้เกิดขึ้นในชีวิตของลูก ๆ ซึ่งเป็นอั น ต ร า ย ต่อการพัฒ
นาบุคลิกภาพของเด็ กอย่ างมาก ถึงแม้การพูดในลักษณะ
นี้จะเป็นการที่อย ากห้ลูกได้พย าย ามปรับปรุงตนเองให้ดี
ขึ้นก็ตาม แต่ก็อาจทำให้เด็ กรู้สึกด้อยค่า และมองว่าไม่เก่ง
เท่าคนอื่น ๆ เขาอาจเลิกพย าย ามทำหรือยอมแพ้ หรือใน
อีกมุมหนึ่งคือ เด็ กอาจเกิดความคิดหาทางกลั่นแกล้ง หรือ
ทำ ล า ย คู่แข่งคนอื่น ๆ ได้ ทางที่ดี พ่อแม่ควรจะมองและ
ชื่นชมลูกในสิ่งที่เขาสามารถทำได้และถนัดมากกว่าการใช้
คำพูดเพื่อทำ ล า ยความรู้สึกด้วยการเปรียบเทียบจะดีกว่า
4.ต่อว่าลูกต่อหน้าคนอื่น
การดุ ว่ากล่าวลูกต่อหน้าคนอื่นนั้น ถือเป็นการทำ ร้ า ย
จิตใจลูกอย่ างมาก พ่อแม่ต้องคิดอยู่เสมอๆว่า พวกเขา
ก็รู้สึกอายและเสี ยหน้าเป็น ดังนั้น หากลูกมีพฤติกร ร ม
ที่ไม่เหมาะสม ก็ควรค่อย ๆ พูดกับลูกในระดับที่เสมอกัน
ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและเป็นมิตร ซึ่งไม่ควรเผลอที่จะ
ต ะ ค อ ก หรือโวยวายใส่ลูกต่อหน้าคนอื่นหรือที่สาธารณ
5. เพิกเฉย ไม่สนใจ
การที่พ่อแม่แสดงความไม่สนใจต่อลูกนั้น ในกรณีที่พ่อแม่
ตั้งใจแสดงออกให้ลูกเห็นว่าการเรียกร้องความสนใจเพื่อที่
จะให้พ่อแม่ตามใจ เช่น การที่ลูกร้องไห้ ชั ก ดิ้ น ชั ก ง อ
หรือการเดินหนีออกจากพ่อแม่นั้นไม่ได้ผล วิธีนี้ถือเป็นการ
ช่วยฝึกวินัยของลูกให้เรียนรู้ว่า พฤติกร รมแบบนี้ไม่สามารถ
เรียกร้องความสนใจจากพ่อแม่ได้ และลูกก็จะได้ไม่ทำอีก
แต่ในทางกลับกัน หากพ่อแม่เอาแต่สนใจอย่ างอื่น โดยที่
ไม่สนใจลูก เพิกเฉยต่อการที่ลูกจะเข้ามาเล่นด้วยหรืออวด
สิ่งของที่ลูกได้ทำเอง ถือเป็นการทำ ร้ า ย ต่อจิตใจลูกมากเช่นเดียวกัน
