ชีวิตของคนเรานั้น จำเป็นต้องอยู่กับคนหลากหลายประเภท เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้
แต่การที่มีคนที่อยู่เคียงข้างเรา แล้วเราจะรู้ได้อย่ างไรว่าเขามีความจริงใจและเขามีความห่วงใย
เราอย่ างแท้จริง หากเรายังไม่เคยตกต่ำและอับจน ต่อให้ตัวเราเองรู้จักคนเยอะแยะมากมายแค่
ไหน และถ้าหากว่าเรารู้จักคนเยอะ แล้วเราเคยลองถามตัวเองดูบ้างไหมว่า ถ้าหากว่าในเวลาที่
เรานั้นต้องตกอับ เป็นคนไม่มีเงิน จะมีใครบ้างที่ยังอยู่ข้างๆเรา คนที่เขา อ ย า ก รู้จักเราจริงๆจะ
เหลืออยู่สักกี่คน คนที่คอยช่วยเหลือเรา คนที่เป็นเพื่อน เป็นกำลังใจที่จะอยู่เคียงข้างกันและกัน
จะมีอยู่สักกี่คน เราอ ย่ าเพิ่งบอกว่าเรารู้จักผู้คนคนมากมาย หากตัวเราเองยังไม่เคยต ก อั บ ยัง
ไม่เคยจนมุม อ ย่ า บอกใครต่อใครว่าเรามีคนรักคนช่วยเหลือมากมาย หากเรายังไม่เคยผ่านจุด
ที่ลำบากในชีวิตมาก่อน ในเวลาที่เรามีปัญหามันไม่แน่เสมอว่าคนเรานั้นจะคอยยื่นมือเข้ามาช่วย
เหลือเพื่อน จงเน้นที่คุณภาพ อย่ า เน้นที่ปริมาณ มันก็เหมือนกับเวลาเราขับรถบรรทุกมันฝรั่งไป
มาเต็มลำรถ มิสู้คุณค่าของไข่มุกราตรี หรือเพชรงามในมือเพียงเม็ดเดียว ฉันมีแอบเปิ้ลอยู่หนึ่งลูก
จะแบ่งปันกันอ ย่ า ง ไร แบ่งให้เธอครึ่งหนึ่งนี่คือน้ำใจจากมิตรสหาย ฉันกินหนึ่งคำที่เหลือให้เธอ
นี่คือความรักของหนุ่มสาว ฉันไม่ได้กินสักคำให้เธอทั้งลูก นั่นคือพ่อและแม่ ฉันเก็บซ่อนไว้แล้ว
บอกกับใครๆ ว่าหิวจังเลยมีอะไรให้กินไหม นี่คือคนในสังคม วันไหนชายหนุ่ม จน จึงรู้ว่าหญิงคน
ไหนรักคุณจริง วันไหนหญิงสาว ไม่สวย จึงรู้ว่าชายคนไหนจะอยู่เคียงข้าง วันไหนที่เราทำอะไร
น่าอั บ อ า ย จึงรู้ว่าใครจริงใจกับเรา เคียงข้าง ไม่ใช่เพราะคุเรามีเงิน จึงตามติดถนอม รั ก ษ า
ไม่ใช่เพราะคุณสวย ผมจึงห่วงใยใส่ใจ สิ่งที่หลงเหลือเมื่อเวลาผ่านไปไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง
ไม่ใช่รูปโฉม ความงาม แต่เป็นความจริงใจ คืนผันวันผ่าน อาจไม่ผูกพันธื ไม่ควรรู้จักแต่หน้า แต่ควรรู้ใจ…
