บทความนี้ ขอฝากไปถึงหญิงสาว ที่ต้องการลืมอดีตที่แสนลำบากใจ ที่ไม่อย ากจดจำ..
คือเรื่องก็มีอยู่ว่า…
มีหญิงสาวคนหนึ่ง เธอมีอดีตที่ไม่อย ากจะจำมัน มันเล วร้า ยสำหรับเธอมาก
เธอจึงอย ากที่จะลบมันออกจากความทรงจำให้ได้ แต่จะทำยังไงก็ไม่สามารถ
ลืมมันไปได้เลย มันก็เลยทำให้ชีวิตของเธอนั้นต้องทนทุ กข์อยู่เรื่อยไป ถึงแม้ว่า
ในปัจจุบัน เธอจะมีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนแล้วก็ตาม แต่ถ้าวันใดที่เธอได้นึกถึง
เหตุการณ์ในอดีตทีไร ก็ทำให้เธอต้องเจ็ บป วดปว ดร้ าวอยู่เสมอๆ ..
อดีตที่ผ่านมา มันเสมือนรอยด่างพร้อยให้เธอ เธอคิดว่าถ้าเธอสามารถลบอดีต
ที่แสนขื่ นข มนี้ไปได้ ให้เหมือนกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ มันคงจะดีมาก
และชีวิตเธอเอง ก็คงจะมีความสุขไม่ใช่น้อยเลยแหละ เธอคิดว่าถ้าโลกเรานี้มัน
มีน้ำวิเศษ ที่ดื่ มแล้วทำให้ลืมอดีตไปได้ เหมือนดั่งในนิทานก็คงจะดีไม่น้อยเลย
และตอนนั้น เพื่อนบ้านของหญิงสาว ก็ดันได้ยินเข้า เขาจึงได้พูดกับหญิงสาวว่า..
“ ฉันเคยได้ยินมาว่า มีนักพรตปริศนา ท่านช่วยเหลือผู้ตกทุ กข์ได้ย าก ได้ทุกเรื่อง
เลยนะ ท่านอาจจะมีน้ำ ลบอดีตเหมือนดังที่เธอพูดก็ได้นะ !! เธอลองเดินทางไป
ให้ ท่านนักพรตช่วยเหลือดูนะ ”
หลังจากนั้น… หญิงสาวไม่รอช้า
เธอจึงรีบตั ดสินใจ ออกเดินทางไปหานักพรตปริศน าท่านนั้น
เมื่อหญิงสาวมาถึง จึงเอ่ย..
“ ขอประทานโท ษ ท่านนักพรต เฉินกุ๊ย เซียง อยู่หรือไม่ ”
นักพรต ข้าเองนี่แหละ มีเรื่องเดื อดเนื้ อร้อนใจอะไรหรือ ท่านถามด้วยความเมตตา
หญิงสาว “ คารวะท่าน นักพรต พอดี มีเรื่องทุ กข์ใจจากเมื่ออดีตอันแสนเล วร้า ย
ที่ได้พานพบมา ฉันพย าย ามลืมเลือนเท่าไหร่ ก็ไม่อาจลืมมันได้เลย ”
นักพรต “ แม้จะเป็นอดีตที่เล วร้า ยไปแล้ว แต่มันผ่านมาแล้ว เหตุใด จึงยังทำให้ทุกข์ใจได้อีกล่ะ ”
หญิงสาว นั่นเพราะอดีต มันเป็นเหมือนรอยด่ างพร้ อ ยที่คอยย้ำเตือนให้นึกถึง
แต่ เหตุการณ์เก่าๆ และแม้ปัจจุบันชีวิตข้าจะดีเพียงใด แต่พอนึกว่าเคยมีอดีตที่
เล วร้ า ย ก็ทำให้ข้าน้อย ไม่มีความสุขกับปัจจุบันเลย ”
หลังจากนั้น หญิงสาวคนนี้ ก็คุ กเข่ าลง เอ่ยต่อไปว่า
“ ข้ าทุกข์เหลือเกิน ” ท่านพอจะมีทางช่วยเหลือได้หรือไม่?
นักพรตจึงบอกว่า แม่นางเอ๋ย โปรดยืนขึ้นแล้วเชิญตามข้ามาทางนี้
เฉิ นกุ้ยเซียง ให้หญิงสาวไปที่โต๊ะ จากนั้นได้นำกาน้ำกับถ้วยใบนึงออกมา
และในถ้วย ก็มีน้ำอยู่ค่อนถ้วย
“ แม่นางเอ๋ย เจ้าจงดื่ มน้ำในถ้วยนี้สิ ”
หญิงสาว “ นี่เป็น น้ำลืมอดีต ใช่หรือไม่ ”
นักพรต “ จะเรียกเช่นนั้น มันก็ย่อมได้ ”
หญิงสาวก็หยิบถ้วยน้ำ มาดื่ม ด้วยความดีใจ แต่พอน้ำในถ้วย สั มผั ส กับปาก
ของหญิงสาว ก็เป็นต้องรีบวางลงกับโต๊ะทันที เพราะน้ำ รสชาติมันเค็มมาก
หญิงสาวจึงถามต่อว่า.. ท่านเอาน้ำอะไรมาให้ข้าดื่ ม เหตุใดมันจึงมีรสชาติเค็มเช่นนี้
นักพรต เราต้องขอโทษด้วย ถ้าอย่ างนั้น จะเติมน้ำเปล่าลงไปอีกสักหน่อยนะ
เพราะเผื่อรสชาติมันจะดีขึ้นกว่าเดิม แม่นางลองดื่ มดูอีกที ว่ารสชาติดีขึ้นหรือไม่?
หญิงสาว “ ดีขึ้นมากแล้วค่ะ พอกินได้ แต่มันก็ยังมีรสเค็ มอยู่ ”
นักพรตเอ่ยขึ้น ถ้าหากเป็นเช่นนั้น ข้าจะเติมน้ำเปล่า ลงไปในถ้วยเพิ่มให้อีกนะ
หญิงสาว มันจืด แทบไม่หลงเหลือความเค็มแล้ว และทันใดนั้นหญิงสาวก็เข้าใจ
นักพรตบอกกับเธอว่า…
อดีตที่แสนเล วร้า ย มันก็เปรียบเหมือนดั่งเกลือในน้ำนั่นแหล
ที่มันมีรสเค็ม ทำให้ดื่ มกินได้ย าก แต่ถ้าเราหมั่นเติมสิ่งดีๆเข้าไป
มันก็เหมือนเราเติมน้ำเปล่าเข้าไปนั่นแหละ มันย่อมทำให้น้ำที่มี
รสเค็ ม ค่อยๆ จางลงไปได้ จนกลายเป็นน้ำที่เราสามารถดื่มกิน
ได้เรื่อยๆ แค่แม่นางหมั่นเติมสิ่งดีๆ ให้กับชีวิต ไม่เติมสิ่งร้ า ย ๆ
ให้กับตัวเอง เพียงเท่านี้ก็จะทำให้อดีตที่แสนเล ว ร้า ย จางหาย
ไปเอง แม้ว่ามันจะยังอยู่ก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถสร้างความทุ กข์ใจ
ให้เราได้ เพราะมันเจือจางไปแล้วนั่นเอง..
