คำแรกที่ลูกพูดได้คือ “พ่อแม่” แต่ทำไมเป็นคนสุดท้ายที่ลูกนึกถึง

คำแรกที่ลูกพูดได้คือ ” พ่อแม่ ” แต่ทำไมถึงเป็นคนสุดท้ายที่ถูกนึกถึง ??

ว่ากันว่า….ลูก เปรียบเสมือนไข่ในหินของพ่อแม่ ที่คอย อบรมสั่งสอน เลี้ยงดูด้วยความรัก ความห่วงใย

ความสุขที่แท้จริงของพ่อแม่นั้นก็คือ การที่ได้เห็นลูกของเรามีความสุข ไม่ต้องเป็นทุ กข์

เวลาที่เราไม่มีเงิน… คนแรกที่จะคิดถึงก็คือ พ่อแม่…

แต่พอเวลามีเงิน คนแรกที่ถูกคิดถึง ดันเป็นแฟนและเพื่อน

เวลาอย ากได้รถ… เวลาเรามีความสุข มักจะมองหาแฟนและเพื่อน

เวลาเรามีความทุ กข์… คนที่กังวล ห ด หู่ และเศร้ าส ลด ใจ ก็คือ พ่อและแม่

เวลาที่เราประสบความสำเร็จ…

เรามักมองหาแฟนและเพื่อน เพื่อนัดฉลองและสังสรร

แต่คนที่ดีใจที่สุด ก็คือ…พ่อและแม่กลับกลายเป็นคนที่เรามองข้ามไป

ลูกไป รื่นเริงตามโรงหนัง ตามผับ ตามบ าร์

ในขณะที่พ่อและแม่ กำลังทำงานหรือนอนหลับเพื่อเก็บแรงไว้

ไปทำงาน หาเงินในวันรุ่งขึ้นเพื่อแลกสุขของลูก อย ากให้ลูกได้เรียนสูง ๆ

เวลาจะแต่งงาน… คนที่เป็นธุระ คอยหาสินสอดทองมั่นให้

ก็คือ พ่อแม่ ส่วนคนที่มีความสุข ก็คือ ลูก

พ่อและแม่ตำห นิ ตั กเตื อน ที่บางครั้งเต็มไปด้วยอารมณ์เพื่อให้ลูกได้ดี

แต่ลูกกลับคิดว่า สิ่งที่พ่อแม่พูดนั้น เป็นแค่เรื่องไ ร้ ส า ร ะ

พ่อและแม่ คือผู้ ฝ่ า ฟั น ปัญหาเป็นร้อยพันประการเพื่อลูก

แต่พอลูกมีปัญหา…มักคิดได้ แค่ท้ อถ อย ห ดหู่ หรือไม่อย ากจะมีชี วิตอยู่ !

พ่อและแม่ คือผู้ที่ปกป้องและยืนเคียงข้างลูกจวบจนชีวิตจะหาไม่

ลูกกำลังคิดถึงสิ่งใด ถ้าเลือกคนตัวอย่ างออกมาซัก 10 คน และถามคนทั้ง 10 คนนั้นว่า

“ รักพ่อรักแม่ไหม ” ??

คงไม่มีใคร ที่ตอบว่า “ ไม่รัก ”

แต่จะมีซักกี่คนที่แสดงออกว่ารักท่าน

ความรักไม่จำเป็นต้องแสดงออก ความรักไม่จำเป็นต้องถ่ายทอด

แต่ถ้าเราคิดอีกแง่หนึ่งในทางกลับกัน

“ คุณอย ากให้พ่อหรือแม่ชมคุณสักครั้ง ”

พ่อและแม่ของคุณก็เช่นกัน

“ ท่านก็อย ากให้ลูกกอดท่านสักหน่อย ก็ยังดี ”

ตอนนี้คงยังไม่สายเกินไป ที่เราจะมาเริ่มทำสิ่งดีๆ ให้กับคุณพ่อและคุณแม่

จงรักท่านให้มากๆ เอาใจใส่ท่าน ตั้งใจเรียน แล้วก็เป็นเด็ กดี เชื่อว่าทุกคนต้องทำได้

เพราะ มันเป็นเรื่องง่าย ๆ เพียงนิดเดียวที่ไม่เหนือบ่ากว่าแรงเรามากนัก

ขอขอบคุณ k a l y a n a m i t r a