บางครั้ง…คนเราถ้าขยันมากไปก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่ดีเสมอไปหรอกนะ
และเรื่องที่จะนำมาฝากในวันนี้ก็คือ “ ค่าโ ง่ ” ของคนที่บ้ างาน ที่อย ากจะ
นำมาสอนคนบ้ างานทั้งหลายให้เข้าใจว่าทุกสิ่งทุกอย่ างบนโลกใบนี้มันมี
ราคาที่ต้องจ่ายไป และไม่มีอะไรได้มาแบบฟ รี ๆ แล้วบางครั้งความสำเร็จ
ก็ต้องยอมแลกด้วยการสู ญเสียอะไรบางอย่ างด้วยเช่นกัน..
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
เมื่อ 39 ปีที่แล้ว…
ผมเอง ได้เริ่มต้นทำงานในบริษัทเกี่ยวกับการเงินขนาดใหญ่ ๆ ติดอันดับ 3 ของโลก
เมื่อ 35 ปีที่แล้ว…
ผมได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ผมรักคนหนึ่ง และเราทั้งคู่ก็ให้สัญญาต่อกันว่า
จะสร้างอนาคตร่วมกัน จะคอยเป็นคนซัพพอร์ตกันและกัน เพื่อให้ผมนั้นได้
ประสบความสำเร็จทางการงาน และตอนนั้นหน้าที่การงานของผมก็ก้าวหน้ามากเช่นกัน
เมื่อ 29 ปีที่แล้ว…
ภรรย าของผม เธอได้คล อ ด ลูกชายคนแรกให้ผม ขณะที่ตัวผมเองตอนนั้น
ก็ติดประชุมใหญ่ที่ประเทศญี่ปุ่น ผมทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่ขอโท ษเธอ ซ้ำๆ
และผมก็ให้สัญญากับเธอว่า ผมจะขอเวลาทำงานไปอีกสักระยะเพื่อให้ครอบ
ครัวของเราได้สบายไปมากกว่านี้
เมื่อ 24 ปีที่แล้ว…
ภรรย า ก็ได้คล อ ดลูกสาวอีกคนของผม ที่เราทั้งคู่ต่างเฝ้ารอคอยกันอย่า งดี
และผมเองก็ได้เห็นหน้าลูกสาวเพียงวันเดียว เ พ ร า ะว่าต้องเดินทางเพื่อไป
ประชุมใหญ่ที่ประเทศออสเตรเลี ย และผมก็ได้บอกกับเธออีกว่า ผมจะทำงาน
อีกไม่นานแล้ว และหลังจากนี้ไปเวลาทั้งหมดที่มีจะเป็นของครอบครัวตลอดไป
เพื่อเป็นการทดแทนเวลาที่ผ่านๆมา
เมื่อ 13 ปีที่แล้ว…
งานของผมก้าวหน้าขึ้นเป็นอย่ างมาก จนได้ขึ้นเป็นเบอร์ 2 ในภาคพื้นเอเชีย
แปซิคฟิค ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากๆ แต่กลับกลายเป็นว่าในตอนนั้น ตอนที่
งานของผมกำลังเติบโตไปได้อย่ างสวยงาม ภรรย าของผมเธอขอ ผม “ หย่ า”
เพื่อที่เธอจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ ที่เธอบอกว่าผมไม่เคยให้เธอได้เลย แล้วสุดท้าย
เธอบอกว่า ชีวิตคู่นั้น ไม่ได้ต้องการแค่ทรัพย์สิ น เงินทองอะไรมากมาย แต่แค่
ต้องการความอบอุ่น ความมั่นใจจากอ้อมกอดคนเป็นสามีเพื่อมาเติมเต็มให้เธอ
ในคืนที่เธอรู้สึกอ้างว้างแค่นั้นเอง แล้วหลังจากนั้นเธอก็แยกจากผมไป ส่วนลูก
ของเรา มีคุณปู่และย่ า ท่านดูแลน้องให้เป็นอย่ างดี
เมื่อ 10 ปีที่แล้ว…
ลูกชายคนโตของผม ซ้ อนท้ายมอเตอร์ไซด์เพื่อน แล้วดันไปประส บอุ บั ติเห ตุ
และเขาก็ได้จากไป ผมบินกลับจากญี่ปุ่ นทั้งๆที่มีงานสัมนาที่สำคัญมาก และใน
ตอนนั้นแม่ผมก็ได้บอกผมว่า ลูกชายผมนั้นเ ก เ ร ดื้อ แถมเลี้ยงย าก ผมได้แต่
ก อดลูกสาว แล้วเอาแต่โทษตัวเอง บอกกับเธอว่าที่เป็นแบบนี้พ่อมันไม่ดีเองแหละ
ต่อไปนี้พ่อจะให้ทุกอย่ างกับลูก พ่อขอเวลาอีกนิดนะลูก
เมื่อ 7 ปีที่แล้ว…
ก่อนแม่ผมสิ้ นใจ ลาจากโลกนี้ไป เธอได้บอกกับผมไว้ว่า อย่ าเอาแต่ทำงานหนัก
จนลืมว่าลูกต้องการอ้อมกอดจากพ่อ อย่ าปล่อยให้เธอรอคอยอย่ างตั้งตารอ
และเมื่อ 5 ปีที่แล้ว…
พ่อของผม ท่านก็ได้จากไปอีกคน ญาติ ๆ ก็ต่างพากันซุบซิบพูดคุยกันโดยที่ผมนั้น
แอบไปได้ยินว่า ที่พ่อผมเสี ยนั้น เพราะท่านต ร อ ม ใจ ที่แม่ต้องจากไป กับเรื่องของ
หลานสาว ที่ได้หนีตามผู้ชายข้างบ้านไปอยู่ด้วยกันที่ภาคใต้ แกเอาแต่โท ษตัวเอง
ว่าตนนั้นเลี้ยงหลานได้ไม่ดีพอ ขณะที่ผมกำลังก้าวสู่จุดสูงสุดทางหน้าที่การงาน
แล้วผมกำลังจะมีทุกอย่ างที่ต้องการ และสิ่งที่ผมได้มานั้น มันก็ไม่มีอะไรได้มาแบบฟรีๆ
เพราะการสู ญเสียบางอย่ าง ก็แลกกับความสำเร็จ มันคุ้มค่าจริงหรือ ??
และต่อจากนี้ไป…ผมตั้งใจไว้ว่า จะกลับไปชดเชยเวลาที่ผมโก งไปจากครอบครัว
และล่าสุด เมื่อ3 ปีที่แล้ว…
หมอได้บอกผมว่า ผมเป็นโร คซึ มเศร้า ต้องกินย ารักษาไปตลอด มันน่าแปลกอยูนะ
ที่ในวันนี้ที่ผมมีครบทุกอย่ างแล้ว แต่กลับรู้สึกอ้างว้าง คนที่รักจริงๆ ก็ไม่มีเหลือเลย
มีแต่คนจ้องจะกอบโกยจากผม ไม่มีใครจริงใจเหมือนพ่อแม่ ภรรย าและลูกๆ ของผมเลย
ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่า สิ่งที่ภรรย าผมเคยบอกไว้ ถึงตอนนี้แล้วมันคงสายไปเสี ยแล้ว
ไม่มีใครที่จะอดทน รอคอยย าวนานได้ขนาดนั้น ถ้าเป็นไปได้ตอนนี้ผมยอมแลกทุกสิ่ง
ทุกอย่ างกับการต้องเป็นคนหาเช้ากินค่ำ พออยู่พอกิน ขอแค่ให้ได้อยู่ร่วมกับทุกคน
สักช่วงชีวิตหนึ่งก็ยังดี และใครที่กำลังเป็นแบบผม คิดให้ดีนะว่ามันคุ้มค่าหรือเปล่า ??
