การที่เราต้องการจะให้ลูกได้ดีนั้น บางครั้งเราก็ต้องให้เขาได้เผชิญอะไรด้วยจตัวเองบ้าง ไม่ใช่มีอะไรก็คอยช่วยตลอด
เช่นนี้ ลูกของคุณจะเติบโต และดูแลตัวเองได้ อย่างไร อย่างเช่นเรื่องต่อไปนี้
1. เราต้องขิ้เกี ยจ ไม่เข้าไปช่วยลูกทำการบ้าน
มีคุณแม่ท่านหนึ่ง เคยเล่าประสบการณ์ให้ฟังว่า ตนเองนั้นไม่เคยสอนการบ้านลูกชายเลย
แต่จะใช้วิธีเตื อนลูกมากกว่า ว่าเวลาที่ไหนควรไปทำการบ้านได้แล้วนะ พอเขาทำเสร็จแล้ว
ก็แค่ให้เขาบอกเราก็พอ ส่วนการตรวจทานดูว่าลูกชายนั้นทำถูกหรือผิ ด อันนี้เป็นหน้าที่ของ
ตัวเขาเอง ให้เขาได้เรียนรู้ว่าเขาทำถูก หรือ ผิ ดจากที่โรงเรียน เรามีหน้าที่แค่เซ็นชื่อให้เท่านั้น
ในตอนแรกๆลูกชายเขาก็ไม่พอใจเป็นอย่ างมาก โดยบอกเราว่า “ แม่คนอื่นจะช่วยตรวจการบ้านให้
แม่ห นูทำไมแม่ขี้เกียจแบบนี้…? ” เธอตอบลูกชายไปว่า… “ ไม่ใช่เพราะว่าแม่ขี้เกียจหรอกนะลูก
ห นูคิดดูสิ หากแม่ช่วยลูกตรวจการบ้าน แล้วลูกจะรู้ได้อย่ างไรว่าตรงไหนผิ ด แล้วต่อๆไปลูก
จะตรวจเองเป็นไหมล่ะ ตอนสอบหากทำผิ ด แล้วห นูจะรู้ไหมว่ามันผิ ดตรงไหน จงจำไว้นะห นู
ว่าในตอนนั้น คงไม่มีใครมาช่วยลูกตรวจข้อสอบได้ ลูกเองจะได้ฝึกการตรวจความถูกต้อง
และเรียนรู้ด้วยตัวเองไปในตัว ” ในห้องเรียนอาจลูกจะได้เจอบทเรียนก่อน แล้วค่อยได้ทำข้อสอบ
แต่… ในโลกแห่งความเป็นจริงนะ ห นูจะได้เจอบททดสอบก่อน แล้วถึงจะได้บทเรียน
นี่คือสิ่งที่ห นูต้องเรียนรู้ให้ได้มากที่สุด เธอสอนให้ลูกเธอรู้จักพึ่งพาตนเองให้ได้ เมื่อเขาพบเจอปั ญหา
ก็ต้องคิดใคร่ครวญ ไตร่ตรองดูเอง หากคิดไม่ออกจริงๆ ก็ค่อยถามแม่หรือขอคำแนะนำจากแม่ได้
2. แม่ต้องขิ้เกียจขยับมือ เพื่อสอนให้ลูกเรียนรู้ที่จะพึ่งพาตนเองให้ได้
คุณแม่ของบี เผยประสบการณ์ว่า เธอจะไม่เข้าไปช่วยลูกในสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้เอง
เช่น เมื่อห้องนอนของบีไม่เป็นระเบียบ แม่จะเตือนบีว่า ควรจัดการกับห้องอย่ างไร เพื่อให้เป็นระเบียบ
แต่จะไม่เข้าไปทำให้ เธอปล่อยให้เขาได้ทำด้วยตัวเองก่อน ช่วงเปิดเทอม คุณครูขอให้นักเรียน
ห่อปกหนังสือเรียนเล่มใหม่ของเทอมนี้ แต่บีทำไม่เป็น แม่จึงสอนบีห่อปกหนังสือให้ดูเป็นตัวอย่ าง 1 เล่ม
จากนั้นก็ปล่อยให้บีได้ลองทำเองทั้งหมด บีไม่อย ากห่อเอง จึงไม่ยอมขยับมือเลย แม่ก็ไม่ได้สนใจ
แต่เธอได้ยืนอยู่ข้างๆ บี พร้อมชี้นิ้วบอกให้ทำอย่ างนั้นอย่างนี้ แต่ไม่เข้าไปช่วยบีห่อ ทำให้บีต้องนั่งห่อเองทั้งหมด
แม่ของบีบอกว่า ความจริงถ้าเธอจะเข้าไปช่วยลูกห่อ คงจะประหยัดเวลาไปได้มาก แต่บีจะไม่มีวันเรียนรู้
ที่ห่อปกหนังสือเองได้เองเลย ดังนั้น การทำแบบนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุด คือ ปล่อยให้เขาได้ห่อเอง แม้จะห่อไม่เรียบร้อยก็ตาม
และประสบการณ์ของคุณครูพบว่า “ แม่ต้องขิ้เกียจ ” ไม่ต้องขยันหมั่นเพียร ในการช่วยเหลือลูกในการทำสิ่งต่างๆ
แต่ให้ลูกทำเอง เพื่อที่เขาจะได้พึ่งพาอาศัยตัวเอง ช่วยเหลือตัวเองเป็น ไม่เฉยเมยต่อการฝึกฝน และมีความรับผิ ดชอบ
3. แม่ต้องขิ้เกียจบ่นหรือพูดมาก ให้ลูกเรียนรู้ที่จะเติบโตด้วยตนเอง
ผู้ปกครองหลายคน ชอบคาดหวัง ในตัวลูกมากจนเกินไป อย ากให้เขาทำตามสิ่งที่ตัวเองนั้นต้องการ
เพราะคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับลูกแล้ว แต่รู้หรือไม่ว่า การทำเช่นนี้จะทำให้ลูกรู้สึกอึ ดอั ด และกดดันได้
และกลายเป็นว่า เขาไม่อย ากฟังและจะทำเป็นหูทวนลม ไม่ใส่ใจกับสิ่งที่เรานั้นพูดไป
แต่มีครอบครัวหนึ่ง ที่ทำตรงกันข้าม ในช่วงสุดสัปดาห์ ต่อเล่นเก มเป็นเวลานานมากๆ และไม่ยอมทำการบ้าน
แม่จึงถามเขาว่า… “ ลูกกะจะเล่นเก มถึงกี่โมง…?”
ต่อตอบว่า : “ ผมขอเล่นอีกซัก 10 นาทีนะครับ ”
แม่ตอบกลับลูกชายไปว่า… “ โอเคได้ครับ แต่ต้องรักษ าคำพูดตัวเองนะ ”
พอผ่านไป 10 นาทีแล้ว แม่ก็เดินกลับมาดูต่ออีก ก็ยังคงเห็นเขานั่งเล่นเก มอยู่ที่เดิม แม่ โ ก ร ธ และโ มโ หมาก
แต่ก็ต้องสงบสติอารมณ์ และพูดอย่ างใจเย็นว่า… “ ปกติลูกเป็นคนที่รักษ าคำพูดไม่ใช่หรอ…? ” ในตอนนั้น
ต่อเริ่มรู้สึกผิดนิดนึงแล้ว จากนั้นเขาก็เดินไปปิดสวิทช์ไฟ และรีบไปทำการบ้านในทันที…!! นั่นอาจเป็นเพราะว่า
ก่อนหน้านี้ แม่ของต่อเคยพูดหลายไปรอบแล้ว เกี่ยวกับนิทานเรื่องการเป็นคนน่าเชื่อถือ และสิ่งนั้นก็ทำให้ต่อ
ค่อยๆซึมซับเข้าไปในจิตใจ ปกติแม่จะเป็นคนที่ให้ความสำคัญเกี่ยวกับการอ่ านหนังสือ และทบทวนตำราเป็นอย่างมาก
จึงซื้อนิทานที่สร้างแรงบันดาลใจให้ลูกไว้ให้อ่ านอย่ างมากมาย และผลจากนิทานเหล่านี้ ทำให้ต่อเรียนรู้ที่จะนำมาใช้
กับตนเอง เพื่อเสริมสร้างการควบคุมนิสัยของตนเอง รู้จักการอดทน อดกลั้นด้านจิตตานุภาพ เพื่อให้ตนเองเป็นคนที่มีคุณภาพยิ่งขึ้น
ขอขอบคุณ ที่มาl i f e b e e p e r
