มีคนเคยบอกไว้ว่า…
เราจะมีเวลาอยู่กับลูกนั้นก็เพียงแค่ระยะเวลาช่วง 10 ปีแรกเท่านั้น
พอหลังจากนั้นเวลาที่จะได้อยู่ด้วยกันก็จะเริ่มลดลง
ซึ่งในปีแรกนั้นเราจะได้อุ้ ม ลู กนอนเป็นเวลา 6 เดือนแรก
แล้วพอหลังจากนั้น ลูก จะสามารถนอนได้เอง
เวลาในการอุ้ ม ลู กก็มีแค่เพียงช่วง 1 ปีเท่านั้น
เพราะว่า หลังจากนั้น เขาก็เดินได้เอง
เราก็มีเวลาในก อด เล่นกับลูกได้เพียง 2 ปีเท่านั้น
พอหลังจากนั้น เขาก็ไม่ยอมให้เราก อดนานๆ
แล้วเราก็จะมีเวลาพูดให้ลูกฟังเพียงแค่ 3 ปีแรกเท่านั้น
เพราะ หลังจากนั้น เขาจะเริ่มไม่ฟังเราแล้ว
เรามีเวลาอยู่กับลูกตลอดเพียง 10 ปีเท่านั้นเอง
เพราะ หลังจากนั้น เขาจะไม่ยอมอยู่บ้านกับเราแล้ว และอย ากอยู่กับเพื่อนมากกว่า
เราจะดูแลลูกได้อ ย่ า งดีที่สุด ก็เพียง 15 ปีแรกเท่านั้นเอง
เพราะหลังจากนั้น เขาก็ไม่อย ากให้เราดูแล เพราเขาเองก็มีชีวิตของเขา
และบางคนก็สามารถดูแลตัวเองได้แล้ว ไม่อ ย า กจะเป็นภาระของใคร
ลูกเองเขาก็ต้องการจะมีใช้ชีวิตของเขา มีแบบแผนชีวิตของตัวเอง
หลังจากนั้น เราอาจจะไม่ได้เจอลูกเลย เวลาอาจจะไม่ตรงกันแล้ว
เวลาของใครสักคนก็หมดลงเหมือนกัน
ในวันที่ลูกยังอยู่กับเรา ก็ควรจะใช้เวลาอยู่กับลูกค้าให้คุ้มค่าที่สุด
เพราะเมื่อเขาโตแล้ว เขาก็จะแยกมีครอบครัว มีภาระหน้าที่
มีเป้าหมาย มีความฝันเป็นของตัวเอง เขาเริ่มทำงานและเริ่มมีเวลาน้อยลง
แล้ววันนั้น มันก็คงมาถึงแน่นอน ก็อ ย่ าได้ไปยึดติดอะไรมากมาย
เพราะนั่น “ มันชีวิตของเขา ” คุณเองก็มีชีวิตของคุณ
ไม่ควรจะวางความคาดหวังอะไรไว้กับลูก
เพราะ… ถ้าคุณรักลูก คุณจะไม่เอาภาระ เอาความคาดหวังของตัวเอง ไปให้เขาแบกหรอก”
ในช่วงเวลาที่ตั้งแต่แรกเกิดไปจนถึง 15 ปีนั้น
ช่วงเวลาที่เรายังอยู่กับเขาได้อย่ างเต็มที่
ก็จงกอบโกยช่วงเวลานั้นไว้ให้ดี
ฉะนั้นแล้ว จงทำทุกวันให้มีค่าที่สุด ที่จะอยู่ด้วยกันกับลูกในช่วง 10 ปีแรก
เพราะ เวลามักผ่ านไปไวเสมอ เผลอแปบๆ เวลาชีวิตของเราก็จะหมดลงแล้ว
ชีวิตคนเรามีเวลาอย่ างจำกั ด แต่ความรักและความผูกพันธ์ที่มีให้แก่กันนั้น
จะไม่มีวันหมดลงตามไป
จงสร้างความทรงจำที่ดีให้ไว้แก่กัน และในย ามที่ยังมีกันและกันอยู่
แม้แต่คนเป็นลูกเองก็ตาม เราไม่ได้มีเวลาอยู่กับพ่อแม่ไปได้ตลอดหรอกนะ
สั กวันเวลาของพวกท่านก็ต้องหมดลง จงรีบดูแลท่านตอนที่ท่านยังมีลมห ายใจ
ขอบคุณบทความ k r u s tory
